Cilat janë pikat e dhimbshme të institucioneve kulturore? Deri në çfarë mase ndjehen drejtpërdrejt problemet me pjesët e pa riparuara dhe të rrënuara të ambienteve jo vetëm nga punonjësit, por edhe nga publiku dhe vizitorët? Si të rritet ndërgjegjësimi, jo vetëm i institucioneve qeveritare, por edhe i vetë qytetarëve për mbrojtjen e trashëgimisë kulturore?
Kultura dhe arti në përgjithësi janë ambasadori më i mirë i vendit tonë në botë. Nëse ne si komunitet krenohemi me sukseset rajonale dhe botërore të artistëve dhe historianëve tanë të artit, atëherë këto institucione duhet të funksionojnë me dinjitet, pikërisht këto janë edhe asetet kryesore të mobilizatores sonë Liljana Tanceva, e cila vendosi të ndjekë masën “Rindërtimi, rehabilitimi, përshtatja dhe ndërtimi i objekteve të përdorura në fushën e kulturës “si pjesë e projektit “Mbështetje e Reformave Zgjedhore”.
Ова е
Kjo është masë e rregullt e Programeve vjetore të Qeverisë së Republikës së Maqedonisë së Veriut. Çdo vit, masa shfaqet në institucionet që kanë nevojë për rehabilitim apo rikonstruksion të pjesëve të caktuara, ndonjëherë vendimtare për funksionimin bazë të institucionit. Në fokus të monitorimit të saj ishin: Filharmonia Kombëtare, Galeria Kombëtare – objekti i Mala Stanicës, IKM Muzeu i Maqedonisë, QKUK Anton Antonov, Strumicë dhe Teatri Kombëtar J.H. Xhinot, Veles. Për këto pesë institucione nga gjithsej katërmbëdhjetë për të cilat financohen nga Qeveria, zbatues dhe kontraktues është Ministria e Kulturës.
“Vendosa të krijoj një dokumentar, si aktivitet i iniciativës për të informuar komunitetin për rezultatet e masës, sepse filmi është një formë që lejon për një kohë të shkurtër të tregojë situata, qëndrime dhe fakte – si vizualisht ashtu edhe narrativisht. tha Tanceva.
Ajo përmes videos së saj ka mbuluar të gjithë aktorët, Ministrinë e Kulturës, si përgjegjëse për kryerjen e punës së pesë institucioneve, të cilat kanë qenë në fokus të monitorimit të masës dhe menaxhmenteve të institucioneve të prekura dhe si i trajtojnë problemet në terren.
“Problemet e akumuluara si çatitë që rrjedhin, sallat e pa ngrohura, karriget e rrënuara, qarqet me rrezik, dërrasat e kalbura të skenës… janë nevoja themelore për funksionimin normal të këtyre institucioneve. Për shkak të kësaj mungese, disa institucione nuk mund të aplikojnë për evente të nivelit botëror, për shkak të mosrespektimit të kushteve bazë të funksionimit, si temperatura optimale e dhomës ose furnizimi me energji elektrike për dritë dhe zë. Fatkeqësisht, këto janë shkaqet kryesore të problemeve kulturore. “Nëse tejkalohen, ne mund të prodhojmë ngjarje më të mira”, është përfundimi i mobilizatores tonë.
Qëllimi i kësaj iniciative të monitorimit dhe mobilizimit të komunitetit ishte t’u kujtonte autoriteteve që të merren më seriozisht me këtë çështje, sepse kultura është shtytësi i një shoqërie që nuk na përfaqëson në botë. Një nga synimet ishte që qytetarët dhe sektori civil të ndjekin me vëmendje aktivitetet institucionale dhe publiku meriton një sallë koncertesh dhe teatrore të ngrohtë e dinjitoze dhe shfaqje të nivelit botëror.
